21 Ιουλίου, 2006

17 Ιουλίου, 2006

Γιατί ρε φίλε;;;;;;

Η ώρα είναι γύρω στις 23:00. Εχω αράξει στην βεράντα. Ένα δροσερο αεράκι έρχεται να δημιουργήσει την κατάλληλη θερμοκρασία για relaxation (sic!!!!). Έχω φροντίσει να υπάρχουν και τα απαραίτητα τριγύρω αναπτήρας, καπνός, και το κασετόφωνο απο το οποίο ακούγονται κασσέτες σκονισμένες απο τα χρόνια του σχολείου. Φυσικά το σκηνικό έρχεται να συμπληρώσει τα απαραίτητο ουισκάκι. Κάτι τέτοιες απλές στιγμές είναι που με κάνουν να σκέφτομαι ότι δεν χρειάζονται και πολλά πράγματα για να χαλαρώσεις και να ταξιδέψεις έστω και για λίγο στις αναμνήσεις σου.
Ξαφνικά εκεί που έχω χαθεί στην ηρεμία μου και έχω αρχίσει και χαζεύω και το φεγγάρι φάτσα φόρα, ένας θόρυβος ο οποίος αρχικά σου δίνει την αίσθηση πως κάποιο τρομοκρατικό χτύπημα συμβαίνει στη γειτονιά σου, έρχεται να ταράξει την γαλήνη του μυαλού μου. Ξεπερνώντας το αρχικό σόκ αντιλαμβάνομαι ότι απο κάτω διασχίζει το δρόμο κάφρος ηλικίας όχι πάνω απο 17 με ένα παπί του οποίου η εξάτμιση πρέπει να διαθέτει τουλάχιστον 376 σειρές απο τρύπες. Δεν δικαιολογείται διαφορετικά αυτός ο σαματάς. Πετάγομαι απο την καρέκλα μου και τον αρχίζω στα καντήλια μάταια όμως μιας και με τόσο θόρυβο σιγά μη με ακούσει. Το χρέος μου όμως το έχω κάνει. Μην πάμε και αμαχητί. Αποφασίζω να δείξω ανωτερότητα και ξανακάθομαι αποφασισμένος να ξαναβρώ την ηρεμία μου.
Δεν πρέπει να έχω φτάσει στην δεύτερη ρουφηξιά του τσιγάρου μου την στιγμή που αισθάνομαι πως κάποιο club της παραλιακής έρχεται καταπάνω μου!!!! Ξαναπετάγομαι απο την καρέκλα μου για να διαπιστώσω πως απο κάτω περνάει ο γνωστός Ελληνάρας ο οποίος έχει βάλει τα τούρκικα....ε..... θέλω να πώ ελληνικά hit τσίτα στο ηχοσύστημα του αυτοκινήτου, η ισχύς του οποίου είναι τέτοια που θα ζήλευαν και οι ηχολήπτες των Iron Maiden. Ακούει και αυτός τα καθιερωμένα του καντήλια και πριν προλάβω να τελειώσω τον στολισμό του βλέπω ότι έχω κι άλλη δουλειά γιατί απο πίσω ακολουθεί ξανά ο προηγούμενος κάφρος (ναι αυτός με το παπί-σουρωτήρι) γιατί προφανώς δεν είναι σίγουρος αν τον άκουσαν όλοι την πρώτη φορά που πέρασε και αποφάσισε να μην μείνει με την απορία.
Και έρχομαι τώρα και ερωτώ................ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΦΙΛΕ;;;;;;;;;;;;;;
Γιατί είμαι υποχρεωμένος εγώ να περάσω αυτό το μαρτύριο;;;; Γιατί είμαι υποχρεωμένος να αντέξω τον εκκωφαντικό θόρυβο απο την γα.......νη την εξατμισή σου επειδή είσαι εσυ ηλίθιος. Γιατί είμαι υποχρεωμένος να νιώθω τα τζάμια του σπιτιού μου να τρίζουν απο τα καψουροτράγουδα που βάζεις στη διαπασών επειδή εσύ είσαι κομπλεξικός.
Και στην τελική γιατί να είμαι εγω υποχρεωμένος να κάθομαι στην βεράντα μου και να μην μπορώ να ακούσω τη σκέψη μου απο τον θόρυβο τον οποίο εσύ προκαλείς;;;;;;;
Αυτό που επίσης θέλω να μάθω είναι που σκατά είναι και αυτοί οι αστυνομικοί μπας και περάσει και κάποιο βράδυ με ησυχία.

07 Ιουλίου, 2006

Δεν τη παλεύω με τίποτα.....(2)

Ήμουν που ήμουν σε απελπιστική κατάσταση, ήρθα και απόγινα!!! Μα είναι δυνατόν να μου στέλνουν τέτοια email Παρασκευιάτικα εν μέσω καλοκαιριού; Πόσο να αντέξω ο χριστιανός; Η εν λόγω φωτό (μαζί με κάποιες άλλες τις οποίες δεν μπορώ να παρουσιάσω γιατί θα μας κόψει το ΕΣΡ!!!!) μπήκε desktop στην οθόνη του υπολογιστή μου, αλλά και τυπώθηκαν και έτσι κοσμούν το υπόλοιπο καλοκαιρινό τοπίο του γραφείου μου. Να δω πόσο θα με αντέξουν ακόμα!!!!