Μυρωδιά πικραμύγδαλου

Κάτι τέτοιες νύχτες καυτές όπως η σημερινή, του θυμιζουν εκείνη τη βραδιά πριν απο κάποια χρόνια. Μόνο που τότε βρισκόταν στο κατάστρωμα ενός πλοίου και κοιτούσε τη θάλασσα. Παρατηρούσε προσεχτικά το παιχνίδι που έκανε το φως του φεγγαριού στο σκούρο ανάγλυφο της θάλασσας . Για κάποιο περίεργο λόγο στο μυαλό του ερχόταν συνέχεια η μορφή της. Δεν μπορούσε να καταλάβει το λόγο. Την είχε δεί μόνο για λίγο. Μια ώρα μαζί δεν είχαν περάσει.
Είχαν συναντηθεί κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς το νησί. Μια εβδομάδα μετά στο ταξίδι του γυρισμού ακόμα τον βασάνιζαν τα γκρίζα μάτια της. Τα μαύρα κατσαρά μαλλιά της είχαν έναν τρόπο να αναδεικνύουν υπέροχα τον λεπτό λαιμό της. Θυμόταν ανεπαίσθητα το άρωμα της. Μια μυρωδιά πικραμύγδαλου ανάλαφρη και τόσο καλοκαιρινή.
Άναψε και άλλο τσιγάρο. Τράβηξε αργά το καπνό, έκλεισε τα μάτια του και ένιωσε το βραδυνό αεράκι στο πρόσωπό του. Δεν είχε όρεξη να κοιμηθεί. Η φωνή που άκουσε πίσω του διέκοψε τις σκέψεις του.
-Δεν το πιστεύω, εσύ εδώ;
Γύρισε και την κοίταξε. Ένιωσε το στομάχι του να σφίγγεται. Για λίγα δευτερόλεπτα έμεινε να την κοιτάζει. Ηταν υπέροχη. Το φως της σελήνης διέγραφε τις καμπύλες του κορμιού της μ ε τρόπο που τον έκανε να κρατά την αναπνοή του.
-Ναι είδες; ήταν οι μόνες λέξεις που μπόρεσε να πει με τρόπο που την έκανε να γελάσει.
Η κουβέντα τους συνεχίστηκε περιγράφοντας ο ένας στον άλλο το πως πέρασαν τις μέρες τους. Αν και συμμετείχε στην κουβέντα το μυαλό του ήταν αλλού. Συνέχεια την παρατηρούσε, το σχήμα του προσώπου της, οι εκφράσεις των ματιών της, ο ήχος του γέλιου της. Χωρις να το καταλάβουν κάποια στιγμή τα κορμιά τους συναντήθηκαν. Κοιτάχτηκαν για μια στιγμή χωρίς να μιλά κανείς. Χωρίς να το πολυσκεφτεί πέρασε το χέρι του γύρω απο τη μέση της και έφερε το σώμα της πιο κοντά. Δεν αντιστάθηκε. Μύριζε υπέροχα. Πικραμύγδαλο. Τα χείλη της ήταν απαλά, γλυκά. Ένιωθε το φιλί της με όλες του τις αισθήσεις. Εκείνη τον έσφιξε απαλά πάνω της. Ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Ίσως έτσι να να νιώθει κάποιος οταν ερωτεύεται σκέφτηκε. Πρωτόγνωρο συναίσθημα για εκείνον αλλά και τόσο γλυκό συνάμα. Έμειναν για αρκετή ώρα έτσι αγκαλιασμένοι προσπαθώντας να ρουφήξουν τη κάθε στιγμή. Κάτι καινούριο ξεκινούσε;

Το πρώτο μου post

Αποφάσισα και εγώ λοιπόν να μπω στο τριπάκι να φτιάξω ένα blog. Για να λέμε και την αλήθεια δεν το ξεκίνησα με κάποιον συγκεκριμένο σκοπό. Περισσότερο με οδήγησε η παρόρμηση χρόνων να γράφω διάφορα πράγματα. Απο βιώματα και σκέψεις σε στύλ ημερολογίου, μέχρι στίχους και μικρά διηγήματα.
Το όνομα του blog προέρχεται απο μια μεγάλη μου αγάπη. Την μπάντα που δημιούργησα πριν απο αρκετα χρόνια και συνεχίζει ακόμα να ροκάρει αν και πλησιάζουμε τα πρώτα -άντα (κάποιοι κιόλας τα έχουν περάσει). Μην προσπαθήσετε να δείτε αν σας θυμίζει κάτι το όνομα. Δημιουργηθήκαμε και ξεκινήσαμε να παίζουμε μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε τις δικές μας καλλιτεχνικές τάσεις και ορέξεις.
Καλό μας ταξίδι λοιπόν. Ελπίζω κάποια στιγμή να αποκτήσω και συνταξιδιώτες!!!!